...

artık nefes alamıyorum. alım gücüm kalmadı. nefesin kilosu kaç para senin haberin var mı? yoksa litrelik bidonlarda mı satılıyor? bir nefes kaç suni solunum eder? her şeyin sunisini yapmışlar. endüstri devri, çiçeklerin dahi yapması var. ne suya gerek var, ne ışığa. arada bir tozunu al yeter.
yeter demişken...
artık yeter. nefes alamıyorum... bazen adın takılıyor boğazıma, bir türlü çıkartamıyorum. hep yarım nefesler. hep yarım yarım alıyorum. bütününe param yetmiyor. dediğim gibi alım gücü... zaten adın da çok güzel, onu boğazımdan, kalbimden, aklımdan çıkartmak istemiyorum. oysa ki çıkartım gücüm var.
güç bende artık. ama kullanmak istemiyorum. bi numara küçük güç aldım, geçen sene de kullanırım diye, ama kullanmıyorum.

neyse nefes alamıyorum. ama özlüyorum. nefes alamıyorum ama özlüyorum. nefes alamayan insanın özlemeye hakkı var mı? daha doğrusu yetisi. yoksa sadece nefes alamayanlar mı özlenir?  hep onlar özlenecek değil ya, biraz da nefes alamayanlar özlesin. yani ölüler. ölülerden çok korkarım, konuş onlarla. neyse konuyu değiştirelim, ölümden bahsetmeyelim. nefes alamıyorum. yine aynı konu.

nefes alamıyorum. aklım hep sende. düşünmeyeceğim diyorum, düşünmüyorum. ne kadar iradeli adamım. burda bi yanlış yok. buraya kadar her şey doğru.
sonra bir şey oluyor. ne olduğunu da bilmiyorum.
bir şey... bir şarkı... bir film... bir söz... bir kedi... birisi.
ondan sonra düşünüyorum. bi bakmışım düşünmüşüm.
oysa ben senin hiç düşün olmadım. gerçeğin de olmadım.
düşte ve gerçekte, hastalıkta ve sağlıkta, olmadım.
bir bakmışım düşünmüşüm. ne kadar iradesiz adamım.
geçen sana çok kızdım. bak şimdi geçti. irade yok irade. beni de böyle kabul ediyorum.

neyse nerde kalmıştım. nefes diyorum, alamıyorum.
bi nefes aldırmıyorlar.
sen,
gözlerin,
gözlerindeki parlaklık sonra,
sonra gözlerindeki insanı büyüleyen parlaklık...
dudakların,
sonra dudaklarının kıvrımı,
dudaklarında gülümserken oluşan kıvrım sonra...
saçların ve saçlarında kaybolduğum karanlık sokaklar.
tenin... sesin... sesindeki buğu.
insana bi nefes aldırmıyorlar.

yerli yersiz, zamansız, hiç evde miyim diye sormadan, ansızın, çat kapı aklıma geliyorlar.
nefes... alamıyorum...

henüz aklım alışık değil esrarına.
nefes alamıyorum.