Günlerce Baktım...

Uzun zamandan sonra gülümsemende bulabildim kaybettiğim her şeyi…
Aramadan…Henüz kaybolduklarını bile fark etmemiştim ki zaten…
Kapıyı çaldıklarında anladım bir süredir terk edildiğimi…
Ne onlar bana kızgındı ne de ben onlara kırgın.
Gülümseyerek içeri aldım…

Sana uzak bir köşeye oturup yalnız bir şekilde sana bakıyorum.
Hiç bir şey umurumda değil
Daha önce düşündüklerim…Aldığım kararlar… ve de giderek alıştığım yalnızlık…
Bir gülümsemenle hepsi yerle bir.

Gülümseyerek içeri alırken kapımı çalan eski dostlarımı.
Uzak bir köşede sana gülümserken buluyorum kendimi…
Belki, çok sonraları “ nasıl tanıştınız?” sorusunun yanıtı…
“Günlerce, aylarca baktım ve bakakaldım olabilir”

ANNEM-01

Eski telefon hattımı kullanması için anneme vermiştim…
Sarejova-Beşiktaş maçının olduğu gündü yanlış hatırlamıyorsam sene 2002 olması gerek. Elektrikler kesilmişti ve mum ışığında yarı baygın ama tamamen sinirli bir şekilde uzandığım bir esnada olayın kahramanı annemin içeri girmesi ve
“ Ahmet şu Bilge midir nedir söyle o kıza mesaj atıp durmasın ya da yeni numaranı ver! Bilge mesajı Bilge mesajı zırt pırt mesaj gelip duruyor” demesi..
Gelen Bilge:) mesajı: “Dk. 90 Sarejova-0 Bjk-5 gol Ali Cansun Maç sona erdi”

Yazamıyorsam...

…Hiç bir şey olmadığı halde ille bir şey bulup çıkarmaktan sakınmalıyız. Sanırım günlük tutarken en tehlikeli olan da bu…
Jean Paul Sartre-Bulantı